ang akong anak intawn magsige man gud na pangita nako. mao na di ko usahay ganahan molakaw kay kung tua naka sa layo, akong asawa magsige ug text or tawag nako nga akong anak naghilak nagsige ug pangita nako. kana lagi inig uli nako moingon ang yaya nga magpwerhisyo lang na kung naa ko. magsige lagi ug pamarayeg oi. if wala gani ko, magsige lang na siya ug play sa iyang mga toys, laag sa gawas nya watch videos of barney, dora and other educational stuffs. sometimes will sing along with the karaoke. bahala di kaayo masabtan ang gipangsulti.
mao nga mintras tanto nga makaya pa sa akong sweldo ug sa akong asawa ang among daily needs as well as sa among mga anak, dili lang sa jud ko moadto sa gawas aron work. daghan nako offers for abroad nga gibalibaran, which is sayang. ana siguro ko molakaw if kanang medyo maghikahos na gamay nya for sure medyo kasabot napud akong duha ka anak ana.
Ray, ka remember ko when I was still working in Cagayan, we hired an IT guy from Cebu. He was really good! He designed out bank system. At that time, uso kaayo maglarga mga katawhan especially mga programmer kay in demand kaayo to. We asked him why he wasn't going abroad. Kadto na tawo, bugoy2x ba pero seryos sa iyang work - kape ra jud bala. Anyway, his answer really struck me and up to now di jud nko gakalimtan. He said na as a father daw, responsibility daw na mo provide sa mga kids but dili lang daw financially but importantly spiritually and emotionally. Ga dako na daw iyang mga anak unya kinahanglan ug guidance from a father. For as long na makapakaon pa sya and maka provide sa basic needs, he wasn't going to leave his family.
Linkback:
https://tubagbohol.mikeligalig.com/index.php?topic=11898.0