Plan B is cool for me.Nearing and after graduation, nabalaka nako.
Asa kaha ko motrabaho?
Unsa kaha akong trabaho?
Makaya kaha nako akong trabaho?
And worst, makatrabaho kaha ko?
In short after graduation,
nakatrabaho ra ko dayon.
I was absorbed in one of the university offices
sa akong Alma Mater.
After 3 years, nag-start akong mind ug kabalaka na pod.
Dinhi ra ba taman? Gamay ra ba akong sweldo.
Igo lang sa pagkaon ug sinina.
Libre man sa university ang balay, tubig ug suga.
In short again, nakabalhin kog opisina nga goberno gihapon.
Libre gihapon ang balay, suga ug tubig.
Times four pa jod akong sweldo.
After 3 years nabalaka na pod ko.
Di man ko kapalit ug awto aning sweldoha?
Labi na ug balay? Nagakadako ang mga needs.
From there, i started to think of Plan B again.
I must have a decent income, i thought.
I must work in a private company who could give me
higher wage.
In short, nakabalhin ko sa private sector.
Ug tuod man, times 5 akong sweldo sa gibiyaang trabaho.
Mas chada ang trabaho sa private sector.
Output oriented in reality,
unlike sa government nga time in time out lang.
But my future was at stake kasi.
So, himo na pod ko another Plan B.
I was thinking of becoming an entrepreneur.
Ug nahimo kong Entrepreneur 15 years na.
Ug wa ko nagmahay kay walay bondy clock.
Ako maoy boss. Hehehe.
Linkback:
https://tubagbohol.mikeligalig.com/index.php?topic=22312.0