I highly disagree that:
MARRIAGE IS LOVING ONE ANOTHER, NOT HURTING EACH OTHER
Dili pwede nga pirmi lang hapi-hapi ang kaminyoon.
Dili pwede nga Yes lang pirmi ang matag spouse sa usag-usa.
Dili pwede nga walay hunahuna nga mopatigbabaw panagsa.
Dili pwede nga lunlon kalipay walay kasakit.
Sama lang kini sa nag-ampo nga "Lord, hatagi ko ug taas-taas
nga pasensya." "Lord, tudloi ko sa paghigugma sa akong isigkatawo."
Ang Dios, dili majikero nga sa usa lang ka pamilok mahimo ka nang
very pasensyoso, or mahimo kanang loving sa isig katawo.
Ang buhaton sa Ginoo mao ang paghatag or pag-allow
sa sitwasyon diin imong mapraktis unsaon pagpasensya,
o unsaon paghigugma sa isigkatawo.
Kon walay HURTING EACH OTHER, unsaon man nimo
pagpraktis ang pasensya? Unsaon man nimo pagpraktis
ang paghigugma sa imong kapikas?
It is true that God commands us to Love One Another.
But the question is: Kinsa man lang ang imong gihigugma?
Ang imo lang bang igsoon? Silingan? Kaparyentehan nga
miuyon pirmi sa imong panghunahuna?
Nakasuway ka na ba ug paghigugma sa tawo nga pirmi
nagsupak sa imong kabubut-on? Lisod kaayo igsoon.
Apan kon atong panaminan giunsa paghigugma sa Dios
ang mga tawo nga naglatigo Kaniya, naglansang Kaniya,
kulang pa diay ang atong mga sakripisyo nga gihimo.
Hurting people, be it your spouse or anybody is also
a wake up call to all of us that we need to sharpen
and process our emotional embeds para mapaduol
sa atong isigkatawo ug labi na sa Dios.
May God be praised.
Linkback:
https://tubagbohol.mikeligalig.com/index.php?topic=21633.0