Daghan jud ko ug natun-an sa kaagi sa akong amahan nga seaman. Sa siya pay naa, daghan jud tawn sila ug amigo, ubay2 sad among mga "partidos". Karon intawn nga nasakit ug wa nay trabaho, nawala na tong daghang amigo ug mga pariente.
apag umuuwi, kailangan may baon kahit konti kasi maraming kamag-anak ang sumusundo sa airport o naghihintay sa probinsya. Alam mo naman 'pag Pinoy, yung tsismis na OFW ka eh surely attracts a lot of kin. Kapag hindi mo nabigyan ng pasalubong eh magtatampo na yun at sisiraan ka na.
Kini , tinuod jud kaau ni sa kinabuhi sa akong Mama ug Papa. Akong Mama tawon gasige ug tigum para maka bakasyon tawn pud ug dugay akong Papa, pero left and right, sa side ni Mama ug ni Papa, daghan kaau mangayo, mamaylo, manghuwam ug uban pa. Dili ra ba gyud kibaw mo-uli. Maghilak nalang tawn gud akong Mama.
Grabe pa gyud sa side sa akong Papa. Daghan pag pakapin nga sakit nga panultion. Tihik kuno, gipalamon ra kuno sa akong Papa (take note, naay trabaho akong Mama ug iya), Gapahayahay ra kuno akong Mama sa kwarta sa akong Papa...etc etc etc ug uban pa.
Mao na karon, sa ako nay naa sa gawas, wala gyud ko nag-anad ug panghatag2 sa akong mga pariente. Kun motabang man, kana ra gyud suod namo, suod bisan sa kalisod. Period. Mamatay pa unta sa kalagot tong mga kanahan nga maayo lang mopahimulos sa akong Papa ug Mama sauna. Adto ra nila di manakod !
Kapag naubos na ang ipon, wala ng kamag-anak.
AMEN jud ani...pakapin..."hurot2 pa ang mga kaibigan"
Linkback:
https://tubagbohol.mikeligalig.com/index.php?topic=29034.0