from the poetry book's introduction:
"
Ang Pansit -- nga maoy ikaduhang balak ni Durado nga akong nabasa -- matawag og uylap sa dughan ug dili sakdap sa utok, apan ang nagdul-it sa kahapdos sa gihubit nga sitwasyon, nga daw lab-as nga samad nga wa pa kadapatig tambal, mao ang way kampat nga pagbahig sa mga detalye:
Mahadlok ko sauna
kung gutumon si Papa, Ma.
Dili na siya mokaon.
Ang platong gisudlan nimo
sa sud-an mokalit lag hagtok
sa imong bagulbagul.Unya, human niyag pasiplat sa mga sahog sa pansit nga nanab-it sa buhok sa iyang Mama -- repolyo, hebe, ug pinakupsang tambok -- ang persona nakakita nga:
...sa nagmantika
nimong danguynguy
gipuga sa atong bintana
ang limonsitong buwan. Tan-awa, napiskan hinuon akong mata. Sa akong paminaw, kuwanggol ray di kahilak aning balaka.
Gawas sa yanong mga pulong nga gigamit, nakabig ang akong pagtagad sa buot sa
persona. Kinsay namulong? Bata? Hingkod? Tataw nga karon hamtong na siya, apan ang tingog nga mabati sa magbabasa iya sa usa ka gamayng bata, nga way ikasulti, way ikasukol, nga gihakop sa kaluoy nga nagtan-aw sa sinakit niyang inahan. Ang iyang nasaksihan maoy nagluba sa iyang pagkabata apan sa samang higayon mao say nagsalamangka kaniya nga magpabiling bata hangtod sa iyang ikamatay."
hu
hu
hu
Linkback:
https://tubagbohol.mikeligalig.com/index.php?topic=34236.0