Wala Gihapoy Libroby Mike O. Ligalig, as it appeared in the Bohol Standard newspaper
Usa ka maestro sa tunghaang pampubliko ang miestorya nako nga hangtud karon kulang ang libro sa eskwelahan. Matod niya nga daghan pang mga bata nga magbaylo-baylo ug hulam ug libro tungod sa maong kanihit.
Nahasiga ang akong mga mata sa pagkadungog niini. Kaingon ko nga ang henerasyon karon nagtagsa na sa libro ug dili pareha namo nga kausa ra makahawid ug libro sa usa ka semana kay niadtong grade 1 pa ko lima mi mag-angay-angay sa usa ka libro.
Kapin na sa baynte ka tuig ang nakalabay nga ingon niadto ang among kahimtang: ang libro matulog sa laing balay matag gabii.
Unya karon! Ing-ani lang diay gihapon? Kulang gihapon ang libro sa mga bata sa baryo? Asa man diay tong panihapon ni Madame Gloria Arroyo sa New York nga tag-1 million pesos? Laing binilyon ka pesos nga gigasto ni Arroyo sa paglaroy-laroy sa tibuok kalibotan nga walay gihatod nga kaayohan sa nasod.
Kung ang gobyerno makagasto ug usa ka milyon ka pesos alang sa usa ka panihapon, ngano dili makahatag ug libro alang sa mga bata?
Gani ang DepEd nabulgar nga migasto ug P270 Million aron kono ipalit ug noodles ug ipakaon sa mga bata sa Pilipinas. Nahibaloan nga among noodles times 3 ang pagka-overprice, ug wala pay seguro kung kanang usa ka pack nga noodle aduna bay sustansya.
Masabtan nga nanubra ang kwarta sa DepEd kay mura naman pud sila ug Department of Health nga mao nay nangunay sa pagpahimsog sa mga bata ginamit ang usa ka putos nga noodles. Unya karon, ang DepEd dili kapalit ug libro?
“Segurado ba gyud ka Sir sa imong gisultiâ€? gisukna ko siya. Abi man gud nako ug nahitabo lang kini sa baryo diin siya madestino. Apan siya miingon: “Mao ni tinuod nahitabo sa daghang barangay. Walay mga libro ang mga bata.†Siya midugang: “Maayo lang tong naa sa syudad kay naa man silay option nga moeskwela ug private.â€
Kung mao ni wala pa gyud diay kausaban ang atong nasod sukad niadtong bata pa ko.
Ang libro man gud gamay ra nga problema nga dali ra sulbaron. Dili pareha sa problema sa unemployment ug rice shortage nga moagi pa ug daghang proseso. Pero ang libro – ang kinahanglan ani mao ang pagprinta ug daghang kopya, unya iapod-apod sa tanan.
Diri sa Bohol, migasto gani ang gobyerno ug binilyon ka pesos alang sa mga dam nga wala ra pud mapusli panahon sa ting-init. Matod pa sa usa ka international report, nia diri sa Bohol ang pinakamahal nga dam sa tibuok kalibotan.
Dili man ta makaingon nga walay kwarta ang panudlanan sa pangagamhanan. Kay kung naay budget sa binilyon nga mga dam, nganong walay budget alang sa libro?
Kung wala ako masultihi sa maestro nga akong nakaila dili ko makahibalo nga ania pa kita ning maong problemaha.
Ang pangutana karon kung nahibalo ba ang presidente sa Pilipinas nga karon congresswoman na ang mga bata sa nasod walay libro nga gibasa?
Unsa nga klase sa henerasyon ang mosunod nato nga kulang sa kaalam ug kinaadman? Unsay mahitabo aning mga bataa nga maulahi sa lumba sa pagkab-ot sa kinaadman dinhi ning kalibotan? Mosamot na nga mabiyaan ta sa Vietnam ug Cambodia ani.
Nabiyaan na ta sa Thailand ug Vietnam sa ekonomiya ug sa pagpalambo sa agrikultura. Nailhan ta nga mga maayo ug utok ug mao man gani nga nakatrabaho ang mga Pinoy sa ubang nasod tungod sa edukasyon nga ilang nakat-onan dinhi, unsa man kahay mahitabo sa sunod nga henerasyon nga wala pay Internet sa baryo, wala pa gyoy libro?
Linkback:
https://tubagbohol.mikeligalig.com/index.php?topic=28712.0