KALAAY
ni Temistokles Adlawan
Sa maong takna
Sa imong panan-aw ingon
Sa wala nay kaberde, pulos na lang
Laya, ang kadahonan
Nga daw wala say gana sa paglihok
Bisan itukmod
Pa sa huyohoy, maorag mga abaga nga hoyhoy;
Ang mga palwa, ang mga sanga
Pilay,
Pariha sa tapay sa mga manok, sa taga-bukid pa,
Kanang magdulong na ang atay.
Sa maong takna
Uga, magpanghuy-ab
Ang tibuok kalibotan bisan
Umog pa kini sa habo-habo o mga yamog
Ug tugob sa magpamiti nga gimok
Sa kinabuhi.
Naay hitsura,
Ang kinaiya nga hitsura
Sa mga butang, lamang sa imong panan-aw,
Sa maong takna, usa ra ang hitsura sa tanan:
Hitsura sa kasum-ol ug kabanga
Nga nag-ipon, ug sa maong takna,
Bisan ang gugma sulod ug gawas sa balay,
Way lami! Malimot gani ikaw
Sa pagkakasaligan sa gahom sa kinaadman
Nga imong natapok, pananglit, gikan ni Socrates
Ngadto ni Santayana; mao ikaw lakip
Sa pagkakulba-hinam, pananglit,
Sa iring-iring kon duna man . . .
Bisan wa maghasol ang imong tiyan,
Himsog ang imong mga tul-an, daghag
Sulod ang bulsa, sa maong takna,
Isog kaayo kang moingon: “Maay’ pa
Matay!†Sa maong takna,
Ang kamatayon maoray nindot sa kalibotan.
http://ceb.wikipedia.org/wiki/Tem_AdlawanLinkback:
https://tubagbohol.mikeligalig.com/index.php?topic=38308.0