Hagip-ot ug tunukon man ang dalan ning kalibutan
Hataas ug tagiptip man ang kabukiran
Apan wala kini mamahimong babag sa akong pagalaktan
Nga ikaw, sa gugma akong pagahalaran.
Nagpangidlap nga man ang kabito-onan,
Nanag-awit nga man usab ang kalagman
Maoy kini buhing timailhan
Sa dakong gugma nga kanimo man lamang.
Kinahanglan pabang ikaw akong pagapurong-purongan
Niaanang mabulokon ug matahom nga kabitoonan.
Kinahanglan pabang ihatod ko kanimo ang kahayag sa buwan
Aron lang sa pag-iwag ning gugmang kanunay mong gi-ayran.
Babaye, ikaw lang ang ginaludhan ug gi-ampoan
Niining kabus apan ambisyoso kong dughan.
Dili ko igsapayan nga mahisama sa usa ka iro nga nagpaghot sa bulan
Aron lang ikapadayag ang gugma kanimo man lamang
Linkback:
https://tubagbohol.mikeligalig.com/index.php?topic=6690.0