written by M. Ligalig
(for my father)
Lab-as pa sa akong panumduman
niadtong nisaka ko sa entablado
sa lungsod sa Carmen.
Katorse na ka tuig ang nakalabay
diin gibatbat ko ang balak
nga gisige mo ug tudlo kanako
pamasin mahimo kong mananaog
sa una kong salmot
sa tigi sa mga balak.
Hapit intawon mabulintang
sa lingkoranan ang mga husgado
tungod sa pagpaghak ug pangatawa
sa dihang gitapos ko ang balak
sa pag-ingon:
"Kung makakita ka ug linalang
diha sa tiilan sa Chocolate Hills
nga nagwandog-wandog
sama sa usa ka tawong bu**** -
ako kana! - ang nahilo
sa gugma mong gitingal ngari kanako.
"Busa, iuli ang yawi sa kasilyas
aron didto ko ipadagayday
ang akong mga luha sa pagmahay."
Ug nanghugyaw ug pangatawa
ang mga manan-away
ilabina ang mga dalaga.
Pagkanaog ko sa entablado,
gisinggitan ko sa mga dalaga ug:
"Iuli ang yawi sa kasilyas."
Giduko ko lang ang akong ulo
ug giluom ang aslom nga pahiyom.
Ambot ug ila ba kong gibiay-biay
o kaha sila nanghimaraot kanako.
Sa akong pagpauli sa atong balay,
ako kang gisukmatan
nganong imo kong gitudluan
ug balak nga binuang bisan tuod
ako usab giganahan.
Mipaghak ka lang ug katawa, Pa -
ug hangtud karon wala mo pa
ayoha atong kasilyas nga way trangka.
Linkback:
https://tubagbohol.mikeligalig.com/index.php?topic=13.0