Dear Mike,
I have a simple poetry in Visayan medium. It is about a fisherman living in a romantic nature; however, with a sad and tragic end. I avoid using rhymes so it may not sound comedy like Max Surban songs. It is a poem from the heart, I am serious this time.
(I dedicate this poem to fishermen affected by the Oil Exploration)
Ang Payaw sa Bughaw nga TubigUsa ka buwanon nga kagabhi-on,
ako nagabugsay paingon sa payaw
Buwan ra ang nag lamdag sa maitum nga langit,
usa ka hinulaman nga kahayag
Ang iyang hulagway milutaw didto sa tubig,
daw anino sa lapad nga salamin
Mabulokon ang kabitoonan,
daw mga mutya nga gi sabwag sa kawanangan
Bugnaw ang huyohoy ug walay timik ang nahikatulog nga mga balod
Huni sa bugsay nga mikutaw sa tubig, misagol sa akong panaghoy
Maoy bugtong mi lanog sa makabungol nga kalinaw.
Wala madugay, mi sugat ang mahumot nga alimyun
gikan sa baga nga katung-gan.
Sa unahan mi gitib ang mga tugsok sa payaw,
malign-on, magarbohon ug milungtad sa katuigan,
Mibalik sa akong panumduman, mga hulagway ug hagawhaw sa kanhi-ay
Sa gamay pa kami, kining payaw gitanom sa singot ug gugma,
Gasa, kabilin sa akong mahal nga amahan
Samtang kini gibarog, kami malipayon nga nag dula-dula sa tubig,
Ang among mga katawa, maoy bugtong makahupay sa iyang ka-kapoy
Ako nagasud-ong samtang nagahilak,
akong gi busog ang akong mga mata
tungod sa kamingaw sa bugtong handumanan,
kay gina-ihap na lamang ang mga takna
Pag-abot sa banag-banag, ang payaw, gugma sa akong amahan,
walay puangod nga pagabungkagon
Linkback:
https://tubagbohol.mikeligalig.com/index.php?topic=3180.0
Topic: Ang Payaw sa Bughaw nga Tubig (Read 2228 times)