wow! funny how small the world really is. you must have been at ihms those times when my friend and i (usa ray akong amiga kay di man gyod ko barkadista) used to go to there kay mangita ug pakals. naka-amiga lagi ug bugay nga adbenturera, enjoy ko. adto mi pakan-on ni msgr dedi ug ni fr orimaco sa inyong kusina, dungan nila. unya, kay mga big eat man mi, way laing buhaton ang duha, inig bali na sa isda moingon dayon si fr orimaco ug 'nabali na, nabali na!' sayang wa gyod ko kaila ato ni msgr ites atong panahona. those good ol' days!
(wa hinoon ko magdugay sa tagbilaran kay gipabalik man ko sa cebu kay morag nakamatikod si father dear nga di ko makahuman ug eskwela kun ibilin ko, hehe.)
You must be really special nga pasudlon o makasud mo sa refectory sa mga pari; kami intawon adtong mga panahona kutob ra intawon sa damgo or ambisyon, ug di gani kung ting monthly going home sa mga seminarista, unya mahabilin mi usahay... dihay panahon nakasud mis refectory sa mga eraps kay gipang gutom (resulta sa hang-over

) hoping to find something worth munching, of course, without the knowledge of dem good ol' priests. Lakawan baya pod to sila usahay pero ila ra mi lipat-lipaton, aron ingnon mga buotan, bwahahaha. Diha nako na suheto sa napari napod ko...

Linkback:
https://tubagbohol.mikeligalig.com/index.php?topic=34049.0