I shut down my laptop and left it at the office. After teaching for 4 hours, nibalik ko sa office ug gi-turn-on ang laptop.
Mokidlap lang ang power button pero walay picture ang monitor. I had to press the button for 10 seconds or more para mapalong ang power. Turn-on na pud, dili gihapon. I repeated the same digital ritual. Wala gihapon.
Akong gi-check ang LCD sa akong laptop, misamot na diay kadako ang liki sa likod. Natipak na pud ang handle nga nagconnect sa main body sa laptop ug LCD. Dako na jud ang tipak. I was thinking "goodbye laptop". I was also thinking basin nag-hard drive failure lang. My laptop is running without battery kay kung taoran ug battery moungot ug dili moandar.
Kadaghan sa akong mga files nga wala pa ma-back-api. Ang mga lessons and exam papers. Ang mga pictures sa EB. Na-erase na raba nako ang memory. Mag-unsa nalang ni. Dili na mamalik ang hitabo. Ang mga ebooks ug software nga giinstall, mag-goodbye na ko ani?
Akong gipatuwad ang laptop ug gilili kung basin naay laing mga liki. Naminaw ko, nag-andar man ang hard disk gihapon. Pero nganong way picture ug dili mo-start ang Operating System?
Misurrender ko. Wa na koy mahimo. Hurot tanang files kawala. Akong 120GB nga external hard disk puno na ug wa na ko kaback-up sa mga recent files. Kinahanglan pa ko mopalit ug laing 500 GB nga external hard disk o kaha 1TB (terabyte) nga external hard drive.
Mibalik ko sa classroom. Naglingkod. Naghinuktok. Nanghupaw. Naminaw sa kasikas sa akong kasing-kasing. Mga pangutana mipasunding sa akong handurawan: "Karon nga wala nakoy laptop, kinahanglang mangita ko ug paagi nga makapalit ko ug bag-o." "Dili ko kapangapply ug bag-ong trabaho kung walay laptop. Dili ko ka send ug message sa Philippines sa Chikka kung walay laptop. Dili na ko kagamit sa VOIP (Voice Over Internet Protocol) telephone. Dili ko ka atiman sa Tubag Bohol kung walay laptop." "Dili ko ka research sa akong mga leksyon kung walay laptop." Pagkadaghang mga butang nga dili ko mabuhat nga nawad-an ko ug laptop.
Wa pa man mibalik ang mga estudyante, nag-ampo sa ko sa Ginoo. "Ginoo, pasayloa ko sa akong mga sala. Mag-unsa naman ko ani kung wala koy laptop. Dili na jud mo-on ang power, Lord. Wa ko kabalo kung unsay hinungdan."
Paghuman sa klase, samtang minaog ko sa hagdanan, nagkibot-kibot akong ngabil kay nabatasan nako nga molitok ug pag-ampo samtang naglakaw o bisan unsang gibuhat. Mituaw ko: "Ginoo, maayo unta akong laptop inig balik nako sa office karon."
Pag-abot nako sa office, gi-turn-on dayon nako. Mikidlap ang monitor screen. Dihay word miguwa: "Acer".
"Thank you so much, Lord Jesus. Salamat kaayo Lord nga mi-on na ang computer," naglumpayat akong dughan sa kalipay.
Kon ugaling mawala ko ug kalit ug wala nay timik, tingali tiunay nang napid-ok ang kinabuhi sa akong laptop. Pero unta dili pa kini mahitabo. Apan kon ugaling mahitabo man gyud, naa pa may Post Office. Balik na pud ko papilit ug stamp.
P.S. Ako ning gitype ug dali-dali nga diary kay basin inig turn-off na ko sa laptop karon kay mouli na ko sa dorm kay ngitngit na, dili na pud mo-turn-on unja.
So, advance panamilit sa ning ako kung ugaling makabsan na gyud sa kinabuhi ang karaan kong computer.
Linkback:
https://tubagbohol.mikeligalig.com/index.php?topic=14213.0