(circa 2001. i wrote this poem while waiting for a jeep outside the gaisano mall in bajada, davao city. it was a dreary night. an hour after i waited for a jeep, when all commuters had gone home, i still found myself standing on the same spot, writing, reflecting, drinking an endless rain).
gigambalay ni M. O. Ligalig
Mibunok ang makusog nga ulan
Matag tulo sa ulan giyarok sa ugang yuta
Ug napasum-ok ko sa nagponsisok nga mga tawo
Nanggitindog sa hawanan gawas sa Gaisano
Nasud-ong ko ang matag dis-og ug kundat
Sa tawhanong kaguliyang
Dinan-agan sa daw nag-asoasong sugang dagitabnon
Nasuyop ning panan-aw
Mga tawong nagpaabot ug bakanteng jeep de pasahero
Minghoy ang panagway sa uban
Kaha gibudlay sa kahaw-ang sa kinabuhi
O naguol nga malangan sa pagpauli
Unya, mibaha ang mga tawo
Magsira na ang Gaisano
Misamot kasamok
Piot, sutsot
Mga konduktor, dispatser sigeg tagawtaw
Padayon kong nagtindog, wa naggimok
Nagtutok sa tawhanong kalanrakas
Mibasa sa mensahe
Sa mga panagway nga nangagi
Sila lunlon nagdali
Sama sa matag tulo sa ulan
Naglumba makatugpa sa yuta
Unya, milurang ang singot sa langit
Namingaw, nahanaw ang kangitngit
Nabilin kong nagtindog, nag-inusara
Namalandong nga wa mahiuban
Sa tawhanong kaguliyang
Nga daw way kinutuban
Linkback:
https://tubagbohol.mikeligalig.com/index.php?topic=3837.0