MikeLigalig.com

This poem is dedicated to my friend I meet on the Internet.I truly believe that the Lord highly favors the one who has real determination.

Wala lang damha atong panagkaila
Usa ka sa akong mga higala
Nga bunga  aning gitawag nilag bag-ong teknolohiya

Sa atong pagkukabildo human ang adlaw mitak op sa kasagpan
Diha akong nasayran ang kaitom sa imong kalag ug balatian
Tumang kalooy akong gibati diha kanimo
Nangamuyo sa kahitas -an nga unta ikaw giyahan

Akong giampo nga unta pagahinolsolan mo ang mga butang dili maayo
Pipila ka mga bulan sukad sa atong panagkaila
Daw nakita ko ug balik ang bidlisiw sa adlaw sa imong hunahuna.
Diin imong gihinayhinay ug tisok ang liso sa akong mga pag-ampo nga hatagan ikaw ug kalig-on sa pagbag-o

Nag-awas awas akong dughan sa tumang kalipay
Sa dihang nasayran ko gikan kanimo nga ingbalik na ikaw sa sabakan sa atong Ginoo
Kung dili man itugot sa kahigayunan nga kita magkita aning kalibutana
Sayod ang bug-os kung galamhan nga tagbuon ko ikaw sa langit sa tumang hudyaka.

Linkback: https://tubagbohol.mikeligalig.com/index.php?topic=4483.0

Bravo! Bravo! Bravo!

Usa na sab ka matahum nga balak.
Namugna, nahagit, tungod sa pagmahal.

Masakit kung imong pagatugkaron
Subo' nga palandungon.

Usa ka tunhay ng paglaum nga milapos ngadto sa atop sa langit.

Linkback: https://tubagbohol.mikeligalig.com/index.php?topic=4483.0

It's beautiful, Raquel.

Linkback: https://tubagbohol.mikeligalig.com/index.php?topic=4483.0