Sa akong paglatagaw,
Ilawom ning mainit nga adlaw.
Wala ko damhang mikalit pagsayaw,
Kining kasing-kasing nga sa gugma dugay ng nabugnaw.
Babae ikaw ba kaha ang hinungdan,
Sa mga pahiyuhom ning masulob-on kong dughan.
Ug kon imo lang akong pagatugotan,
Ihalad ko sa imong atubangan ang mga kabitoonan.
Ug kon kinahanglang mang pas-anon ko ang kalibutan,
Aron lang idat-ug sa mga kasakit kong natagamtaman.
Aron wala kini luna nga mosamok pa niining dughan,
Nga ikaw lang ang gitinguhang pagahalaran.
Tingali hayop lang ang ako sa imong panan-aw,
Apan pitik ning kasing-kasing dili gyod magpahikaw.
Ikaw ug ikaw lang gyod gipaninggit
Ning kasing-kasing nga sa gugma kanimo naga-awit..
Linkback:
https://tubagbohol.mikeligalig.com/index.php?topic=6689.0