Gihandom Sa Lapyahan Ang Mga BalodA Short Story by Michael LigaligPublished by the Bisaya Magazine on April 17, 2002(written when I was 21 years old)
Milubog una si Rebeccah sa bunbon. Mirelaks. Human na niya ikasabot ang operator sa pumpboat nga iyang gipakyaw. Ugma sa alas siyete sa buntag, manggikan sila ni Bedot paingon sa Lusay.
Gisud-ong niya ang tilokon nga kahayag sa Adlaw nga nasawod sa nawong sa dagat ug sa kabukiran sa probinsiya sa Iloilo. Mingaw ang Reymen Beach Resort. Ug ang maong kamingaw daling miganoy sa iyang handurawan paghandom kang Carlo. Oo, si Carlo - ang binuhat nga maoy bugtong tuyo niya ugma sa pagtabok sa Lusay.
Pagsapot sa kangingit, mibarog si Rebeccah ug namapha sa namilit nga balas. Mipaingon siya sa iyang cottage room. Nag-shower. Sa dihang nakailis, miadto siya sa restaurant alang sa panihapon.
Samtang nagpaabot sa giorder, giduol ni Rebeccah ang cashier, nagpakisayod. "Manang, may kilala po ba kayong Carlo... Carlo Tinio na madalas daw pumupunta dito?"
"Si Carlo." Miyango ang cashier, usa ka hamtong babaye. "Oo, tuwing weekend nandito 'yan."
Gihatod na sa waiter ang giorder ni Rebeccah.
Mipahiyom ang cashier kaniya. "Hindi ka pala taga Iloilo?"
"Davao po. Hindi ako marunong magsalita ng Ilonggo," matod niya, mingislit ug diyotay.
"Uy, Bisaya diay ka?" Mahinangpon ang tingog sa cashier. "Kasabot man kog binisaya kay nakabana man kog taga Butuan. Kaestorya pud ko ug gamay." Mitan-aw sa lamesa ang cashier, "Kaon sa diay, Day."
(to be continued...)Linkback:
https://tubagbohol.mikeligalig.com/index.php?topic=7936.0
Topic: Gihandom Sa Lapyahan Ang Mga Balod (Read 2602 times)