MikeLigalig.com

Ang Kahilom Matawo Pag-usab
sinulat ni m. ligalig

ang kahilom nga giugom sa atong mga mata
dili makapusgay sa paril nga nag-ulang kanato -
ug ako nahimong ulipon sa katam-is sa imong panagway.

ang kadlawon sa atong mga damgo mahimo nang buntag
ug mopalayo kanato ang katugnaw sa pagbating gibalibaran.

buot ko untang gupokon ang taytayan nga nagdugtong kanato
aron dili na ako makatuod pagsunod sa imong mga tunob
apan kumoton ang akong dughan sa hulagway sa imong anino.

but-ot kong pus-on ang tanang nabiling handumanan kanato
apan ang imong talidhay mihimo kanakong estatuwang bato
ug nawad-an ako ug umoy samtang nagtutok kanimo.

oo, nabati ko ang kahilom sa imong mga mata
ug kini gisinggit sa akong kasing-kasing -
apan daghan nang katuigan nga wala mo pamatia
ang hinungaw ug yagobyob ning mga ngabil
hangtud nga nahidakin-as ako sa lapokong gabii.

gilimud sa gabii ang akong pagkapukan ug dili
buot mahinumdum ang akong mga luha sa imong pagbiya.

nahibalo ka ba nga wala pa ako malutas sa pag-inusara?
wala pa mapapas ang salamin sa imong kabuotan
nga nagpabiling espalto sa hawanan ning alimpatakan?

karon nga naghinawiray ang atong mga gininhawa,
karon nga giugom ta ang kahilom sa atong mga mata,
buot kong iluwa ang kapait sa imong paghilayo,
buot kong isuka sa akong mga dalunggan
ang huni ug huyohoy sa imong mga tingog
nga nalubong taliwala sa dag-om sa akong kalag.

motalikod ang kadlawon kanato apan ang kahilom matawo pag-usab.


Linkback: https://tubagbohol.mikeligalig.com/index.php?topic=6214.0

macky, a forgotten pain can be healed by immortalizing it in poetry.

Linkback: https://tubagbohol.mikeligalig.com/index.php?topic=6214.0